آیا روایت «حسین منی و انا من حسین» در کتب اهل سنت با سند صحیح نقل شده است؟

آیا روایت «حسین منی و انا من حسین» در کتب اهل سنت با سند صحیح نقل شده است؟

 

آیا روایت «حُسَیْنٌ مِنِّی وَأَنَا مِنْ حُسَیْنٍ» در کتب اهل سنت با سند صحیح نقل شده است؟

پاسخ:

این روایت از طریق یعلی بن مره عامری با سند صحیح در منابع برادران اهل سنت آمده است. متن این رو ایت با این سند معتبر در کتاب «المصنف» ابن ابی شیبه استاد بخاری این چنین آمده است:

حَدَّثَنَا عَفَّانُ، قَالَ: حَدَّثَنَا وُهَیْبٌ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ أَبِی رَاشِدٍ، عَنْ یَعْلَی الْعَامِرِیِّ، أَنَّهُ خَرَجَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ إلَی طَعَامٍ دَعُوا لَهُ، فَإِذَا حُسَیْنٌ یَلْعَبُ مَعَ الْغِلْمَانِ فِی الطَّرِیقِ، فَاسْتقبَلَ أَمَامَ الْقَوْمِ ثُمَّ بَسَطَ یَدَهُ وَطَفِقَ الصَّبِیُّ یَفرُّ هَاهُنَا مَرَّةً وَهَاهُنَا، وَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ یُضَاحِکُهُ حَتَّی أَخَذَهُ رَسُولُ اللَّهِ فَجَعَلَ إحْدَی یَدَیْهِ تَحْتَ ذَقَنِهِ وَالْأُخْرَی تَحْتَ قَفَاهُ، ثُمَّ أَقْنَعَ رَأْسَهُ رَسُولُ اللَّهِ فَوَضَعَ فَاهُ عَلَی فِیهِ، فَقَبَّلَهُ، فَقَالَ: حُسَیْنٌ مِنِّی وَأَنَا مِنْ حُسَیْنٍ، أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْنًا، حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ.

یعلی بن مره عامری می گوید: همراه رسول خدا به مهمانی که دعوت شده، بود خارج شدم. حسین علیه السلام همراه کودکان در میان راه بازی می کرد. رسول خدا جلوی آنها ایستاد و دست خود را گشود؛ اما این کودک (امام حسین) از این طرف به آن طرف فرار می کرد و رسول خدا او را به خنده می آورد. تا این که حضرت او را گرفت یک دستش را زیر چانه و دست دیگر را در پیشت گردنش قرار داد سپس سرش را بالا گرفت و دهانش را به دهان حسین گذاشت و او را بوسید. پس از آن فرمود: حسین از من است و من از حسینم، خداوند دوست بدارد کسی را که حسین را دوست بدارد. حسین نوه ای از نوادگان است.

مصنف ابن أبی شیبة، ج 6، ص 380

این سند طبق برنامه جوامع الکلم (برنامه رجالی که اهل سنت آن را تدوین کرده است) حسن است:

الحکم علی المتن: حسن

تصحیح سند روایت از سوی علمای اهل سنت

1. ترمذی:

ترمذی از علمای بزرگ اهل سنت با اندک تغییر در ابتدای سند این روایت را از یَعْلَی بن مُرَّةَ نقل کرده و در پایان این روایت را حسن می داند:

3775 حدثنا الْحَسَنُ بن عَرَفَةَ حدثنا إسماعیل بن عَیَّاشٍ عن عبد اللَّهِ بن عُثْمَانَ بن خیثم عن سَعِیدِ بن رَاشِدٍ عن یَعْلَی بن مُرَّةَ قال قال رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم حُسَیْنٌ مِنِّی وأنا من حُسَیْنٍ أَحَبَّ الله من أَحَبَّ حُسَیْنًا حُسَیْنٌ سِبْطٌ من الْأَسْبَاطِ قال أبو عِیسَی هذا حَدِیثٌ حَسَنٌ .

سنن الترمذی ج 5 ، ص 658

2. حاکم نیشابوری:

حاکم علی الاطلاق اهل سنت نیز سند این روایت را ابن ابی شییه آورده،صحیح می داند:

4820 حدثنی محمد بن صالح بن هانئ ثنا الحسین بن الفضل البجلی ثنا عفان ثنا وهیب ثنا عبد الله بن عثمان بن خثیم عن سعید بن أبی راشد عن یعلی العامری أنه خرج مع رسول الله صلی الله علیه وسلم إلی طعام دعوا له ... فقال حسین منی وأنا من حسین أحب الله من أحب حسینا حسین سبط من الأسباط.

هذا حدیث صحیح الإسناد ولم یخرجاه.

المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 194

3. احمد کنانی

احمد بن ابو بکر کنانی نیز روایت را نقل کرده و در پایان به «حسن» بودن سند و توثیق رجال آن تصریح کرده است:

( 53 ) حدثنا یعقوب بن حمید بن کاسب حدثنا یحیی بن سلیم عن عبد الله بن عثمان بن خیثم عن سعید بن أبی راشد أن یعلی بن مرة حدثهم أنهم خرجوا مع النبی صلی الله علیه وسلم إلی طعام دعوا له ... وقال حسین منی وأنا من حسین أحب الله من أحب حسینا حسین سبط من الأسباط. هذا إسناد حسن رجاله ثقات.

مصباح الزجاجة، ج1، ص22

4. ابن ابی الدنیا:

أبو بکر عبد الله بن محمد، معروف به ابن ابی الدنیا نیز سند روایت را «حسن» دانسته است:

حدثنا یوسف بن موسی حدثنا عبید الله بن موسی عن مسلم بن خالد المکی عن عبد الله بن عثمان بن خثیم أخبرنی سعید بن أبی راشد عن یعلی العامری أن النبی صلی الله علیه وسلم فغر فاه الحسین فقبله ثم قال ( أحب الله من أحب حسینا وحسنا سبطان من الأسباط ) إسناد حسن.

البغدادی، أبو بکر عبد الله بن محمد بن عبید ابن أبی الدنیا، العیال، ج 1، ص 51

5. هیثمی:

علی بن ابو بکر هیثمی نیز سند این روایت را حسن دانسته است:

وعن یعلی بن مرة قال کنا مع النبی صلی الله علیه وسلم ثم قال رسول الله صلی الله علیه وسلم حسین منی وأنا منه أحب الله من أحبه الحسن والحسین سبطان من الا بساط. قلت رواه الترمذی باختصار ذکر الحسن رواه الطبرانی واسناده حسن .

مجمع الزوائد، الهیثمی، ج 9 ص 181

6. ابن حبان:

این روایت در صحیح ابن حبان هم ذکر شده و نشانه این است که از نظر وی صحیح است.

ذکر إثبات محبة الله جل وعلا لمحبی الحسین بن علی:

أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ سُفْیَانَ حَدَّثَنَا أَبُو بَکْرِ بْنُ أَبِی شَیْبَةَ حَدَّثَنَا عَفَّانُ حَدَّثَنَا وُهَیْبُ بْنُ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ بْنِ خُثَیْمٍ عَنْ سَعِیدِ بْنِ أَبِی رَاشِدٍ عَنْ یَعْلَی الْعَامِرِیِّ أَنَّهُ خَرَجَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم اِلَی طَعَامٍ دُعُوا ... وَقَالَ حُسَیْنٌ مِنِّی وَأَنَا مِنْ حُسَیْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْنًا حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الأَسْبَاطِ

صحیح ابن حبان ج 15، ص 427

7. البانی:

البانی نیز سند روایت را که از ترمذی نقل کرده حسن می داند:

( سنن الترمذی )

3775 حدثنا الحسن بن عرفة حدثنا إسمعیل بن عیاش عن عبد الله بن عثمان بن خثیم عن سعید بن راشد عن یعلی بن مرة قال قال رسول الله صلی الله علیه وسلم حسین منی وأنا من حسین أحب الله من أحب حسینا حسین سبط من الأسباط قال أبو عیسی هذا حدیث حسن وإنما نعرفه من حدیث عبد الله بن عثمان بن خثیم وقد رواه غیر واحد عن عبد الله بن عثمان بن خثیم .

تحقیق الألبانی :

حسن، ابن ماجة ( 144 )

صحیح وضعیف سنن الترمذی - (ج 8 / ص 275)

و در کتاب دیگرش سند را صحیح اعلام کرده است:

1227 - ( صحیح )

[ حسین منی وأنا من حسین أحب الله من أحب حسینا حسین سبط من الأسباط ] . ( صحیح )

السلسلة الصحیحة - مختصرة - (ج 3 / ص 229)

علاوه بر افراد نامبرده، احمد بن حنبل در مسند، بخاری در «ادب المفرد»، ابن ماجه در «سنن» و طبرانی در «المعجم الکبیر» و ... این حدیث را نقل کرده اند.

مسند أحمد بن حنبل، ج4، ص172

الأدب المفرد، ج1، ص133

سنن ابن ماجه، ج1، ص51

المعجم الکبیر، ج3، ص33

شرح مختصری از روایت:

این روایت مقام بلند و معنوی حضرت سید الشهداء علیه السلام را در نزد رسول خدا بیان می کند. مناوی شرح و تفسیر جمله رسول خدا (ص) را از زبان «وکیع» ابو بکر محمد بن خلف که در نزد اهل سنت معروف به «قاضی» است، چنین نقل کرده است:

قال القاضی کأنه بنور الوحی علم ما سیحدث بین الحسین وبین القوم فخصه بالذکر وبین أنهما کشیء واحد فی وجوه المحبة وحرمة التعرض والمحاربة وأکد ذلک بقوله أحب الله من أحب حسینا فإن محبته محبة الرسول ومحبة الرسول محبة الله.

قاضی گفته است: گویا رسول خدا با نور وحی می دانسته است که میان حسین و امت چه حادثه ای واقع می شود؛ از این جهت شخصاً حسین را در این روایت ذکر کرده و این مطلب را یاد آورد شده که پیامبر و حسین در وجوه محبت، حرمت تعرض و جنگ با او یکی است و این مطلب را با این گفتارش: أحب الله من أحب حسینا، تأکید کرد؛ زیرا محبت به حسین محبت رسول خدا و محبت رسول، محبت خداوند است.

فیض القدیر، ج 3، ص 387

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)